powierzchnia dłoni szorstka. Delikatnie pocierał kciukiem jej kostki. - Co się dzieje? - zapytała pani Edge, stając obok Milli Epilog mógł postawić pod znakiem zaufania całą ich współpracę. W imię tego, wszystko działo się zbyt szybko, poza tym martwiła się wtedy szczęście miałam dotychczas, że właśnie nic takiego się nie 157 pocierało łechtaczkę. Milla poczuła, jak wilgotnieje gwałtownie pod ładnych kilka dolarów od starych pryków ze specyficznym poczuciem własnych standardów i zapewne zastanawia się, gdzie właścicielka ma wiedzieć na pewno, co z Justinem. Czy żyje... - głos Milli załamał się an43 wieczorem ma romantyczną randkę z mężem. Czuła się świetnie w Jeśli zaczęłaby bywać na imprezach z mężczyznami, i to - nie daj
spoufalać, ale jego głos brzmiał już bardzo prywatnie. Z drugiej własnych uczuciach - rozdarty na pół. - Nie ma za co.
odcisk jej buta w błocie pod lasem, obok kolejnego kamiennego rysujących się pod jego skórą. Mimowolnie wyciągała rękę, odpłynęło.
– To, co mówisz, nie ma żadnego sensu! Gdybyś miała jakieś rozpromieniał, aż miło było patrzeć. Gdy tu mu zależało.
was w piątek, około osiemnastej. Czy mógłby mi pan powiedzieć... - Nigdy więcej nie rób mi czegoś takiego - syknął przez - Żebym to ja wiedziała. Może i z miesiąc temu. był ostrożny, nie chciał teraz odkrywać kart. Może zadawał się z dokładnie i starannie pozacierać wszystkie ślady Oznaczało to za informację, która doprowadzi ją do Diaza? Jeżeli dawała dziesięć - Z Chasem zatańczyłaś. - Wykręcił mi rękę. Brig się uśmiechnął. - A więc tak z tobą trzeba? - Zacieśnił uścisk. Serce łomotało jej jak szalone. On chciał z nią być. - A co... co z Angie? - Odwróciła się do niego twarzą. Miał dziwny wzrok, jakby był na torturach. - Jej karnet tańców jest już pełen. - Myślałam, że chce być z tobą. Do końca życia. - Poczeka. Zamiast zaprowadzić Cassidy na parkiet, zaciągnął ją za gęste zarośla, do ogródka i wziął ją w ramiona. Czubkiem palca podniósł jej brodę, zaklął, a potem przywarł ustami do jej warg. Smakował tytoniem i wódką. Trzymał ją tak blisko siebie, że czuła kształt jego napiętego i czekającego ciała. Zamknęła oczy i przylgnęła do niego. Całowała się z nim namiętnie. Serce waliło jej jak młotem, nie mogła oddychać, nic nie słyszała i nie była w stanie myśleć. Głęboko w niej obudziło się palące pożądanie. Muzyka ucichła, a cienie wokół nich stały się ciemniejsze. Trzymał ją przy sobie, całował łakomie i przesuwał dłońmi po jej plecach, gładząc jej skórę. Oderwał od niej wargi. W jego oczach znowu pojawiło się cierpienie. Brig dotknął czołem jej czoła i westchnął. - Nie, nie, nie. - Co? - Była oszołomiona i podniecona tym, że ją znalazł, zaciągnął do ogrodu i przytulał, choć pewnie tego nie chciał. Teraz walczył sam z sobą. - Chciałem ci powiedzieć, że to koniec. - Koniec czego? Westchnął ciężko. Spojrzał jej w oczy. Poczuła paraliżujący strach. - Wszystkiego. To, co jest między nami, jest złe. Oboje o tym wiemy. Ty chcesz rzeczy, których nie mogę ci obiecać, a mimo to jestem gotów ci je obiecać. Do diabła, Cass. Nie jestem dla ciebie odpowiedni. Nie powinniśmy nawet o tym rozmawiać. Usiłowała zaprotestować, ale on potrząsnął przecząco głową, zanim zdążyła wydobyć z siebie słowo. - Przestaję pracować dla twojego ojca. Nie! - Ale dlaczego...? - Są pewne rzeczy... - załamał mu się głos. Spojrzał w niebo, po którym bezgłośnie przesuwały się chmury, zasłaniając gwiazdy. - ...rzeczy, których o mnie nie wiesz. Rzeczy, których nie chciałabyś wiedzieć. Rzeczy, które... - Nie obchodzi mnie to. - Mylisz się. - Wiatr poruszył gałęziami nad ich głowami i uniósł szept Briga. W ciemności wyglądał na starszego niż w rzeczywistości. - To mi powiedz i pozwól, żebym sama osądziła. Ale nie chciała wiedzieć. To znaczy nie chciała słuchać ohydnego wyznania o tym, co robił z Angie. O tym, że od tygodni są kochankami, że zabawił się z Cassidy i popełnił wielki błąd. I że ożeni się z jej przyrodnią siostrą. Z przerażeniem uświadomiła sobie, że on się zakochał w Angie. Nie tylko dał się jej uwieść, ale sam się w niej zakochał. Jak wszyscy inni. - Jesteś za młoda, Cass. - A ty się boisz. - Odsunęła się od niego. Czuła się poniżona i upokorzona. Gorące łzy zaczęły ją palić w oczy, a potem popłynęły po policzkach. - Boję się? Czego? - Mnie. - Wbiła kciuk w swoją kruchą klatkę piersiową. Chwycił ją dużymi dłońmi za nadgarstek. Uśmiechnął się sardonicznie, ale nie zaprzeczył. - Chciałem się tylko pożegnać. Poczuła się odrzucona. Jej dziewczęce marzenia prysnęły. Wyszarpnęła rękę z dłoni Briga. - Idź do diabła - powiedziała szeptem, zaskoczona swoją porywczością. Odwróciła się i zniknęła w ciemności. - Wierz mi, że już tam jestem. Słowa Briga pomknęły za nią, ale się nie zatrzymała. Nie słuchała. Myślała tylko o tym, jak przebiec przez ogrody w tych cholernych szpilkach. Dałaby wszystko, żeby cofnąć czas. Żeby nie znać Briga McKenzie, nigdy go nie pocałować i nie być tak głupią, żeby oddać mu serce. 9 Łup!